“Ik ben een man met beperkte middelen, die elk voorjaar een klein groepje vissen kweekt op zoek naar de perfecte karper.”

Hoe gaat het vandaag met je maat?

Ik ben een goede man, dank je wel. Ik heb hiernaar uitgekeken!

Ik heb hier ook echt naar uitgekeken, maat. 

Ik ben oprecht geïnteresseerd in wat je doet. Hoewel ik graag verhalen over grote karpers lees, gaan we het vandaag over veel kleinere karpers hebben.

Kunt u iets meer vertellen over The Carp Collection?

Nou, ik denk dat het belangrijk is om te zeggen dat de Carp Collection geen commerciële onderneming is, en ook geen viskwekerij. Ik ben een hobbykweker; een enthousiaste amateur, als je wilt. 

Ik heb altijd vissen gehouden. Ik kan me nog herinneren dat ik op 11-jarige leeftijd karpers in een aquarium in mijn slaapkamer had, inmiddels alweer 28 jaar geleden! 

Ik ben al mijn hele leven geobsedeerd door karpers en heb er altijd van gedroomd om mijn eigen vissen te kunnen kweken. Met het Carp Collection-project ga ik dat nu realiseren. 

Ik ben een man met beperkte middelen, die elk voorjaar een klein groepje vissen kweekt op zoek naar de "perfecte karper".

Wanneer besloot je om te beginnen met het kweken van karpers, in plaats van ze alleen maar te houden?

In 2012, toen ik in de hengelsportindustrie werkte, kruiste mijn pad dat van Ross van Lower Berryfield Fisheries. Hij kweekte destijds de meest ongelooflijke karpers uit Leney-kweekmateriaal op zijn boerderij in Oxfordshire.

Ross en ik werden goede vrienden en ik had het geluk dat ik in de jaren die volgden veel tijd op de boerderij doorbracht. Achteraf gezien was ik een absolute straffer, maar ik wilde alles leren wat ik kon over het fok- en opfokproces. 

Mijn herinneringen aan de dagen die ik in Lower Berryfield heb doorgebracht, behoren tot mijn dierbaarste. Ik kon niet alleen met een maatje rondhangen en met baby Leney's spelen, maar ik kreeg ook een spoedcursus in het kweken van karpers. Ik wist hem zelfs zover te krijgen dat hij me een paar vissen gaf die zo belachelijk speciaal waren dat ik er zeker van ben dat ze nooit te koop zouden zijn geweest. Ik heb hem veel te danken. 

Pas in 2018 besloot ik om mijn eerste lichting baby's een kans te geven. Ik had een ongelooflijke verzameling van zowel Leney- als Dinton-vissen die geslachtsrijp waren. Ik wist dat ze in de lente op natuurlijke wijze zouden paaien, dus ik zette een geïmproviseerde kwekerij en een paar zwembaden op om mijn eerste lichting baby's groot te brengen.

Die zomer was een steile leercurve. Ik maakte veel fouten, maar aan het eind van het jaar had ik een handvol ongelooflijke Leney X Dinton-spiegels over die echt de vruchten van mijn arbeid waren. 

Ik denk dat fouten onvermijdelijk zijn met vee en mogelijk nog meer zonder formele kwalificaties. Als ik jezelf beschrijf als een "enthousiaste amateur", kan ik dan aannemen dat je niet naar Sparsholt of iets dergelijks bent geweest? 

Helaas niet en eerlijk gezegd werd ik er toen niet eens van op de hoogte gesteld dat zulke cursussen beschikbaar waren. Mijn school was druk bezig met het promoten van de Business Studies-trom, over de cursus viskweek werd nooit gesproken.

Je weet hoe het is, als je gepassioneerd bent over een onderwerp, zuig je informatie op als een spons. Alles wat ik ooit heb gehoord of gezien over de productie van vis, lijkt naar een speciale bank in mijn brein te zijn gegaan. 

Ik heb het geluk dat ik goede relaties heb met een aantal goed gekwalificeerde en zeer ervaren viskwekers, dus vaak zijn de antwoorden al na één telefoontje te vinden. 

Je zegt dat je hoopt de "perfecte karper" te kweken, maar wat is dat in je hoofd? Zoek je naar grootte, vorm, kleur?

Ik zoek naar de bijzondere exemplaren – prachtige lichaamsvormen, unieke schubbenpatronen en prachtige kleuren, weet je wel, het soort karpers waar je gewoon naar blijft staren. 

In een typische partij jonge vissen van een fatsoenlijke ouder zou je een behoorlijk aantal mooie karpers moeten krijgen, maar er zijn er altijd een paar die er gewoon uitspringen, weet je wel, de "f*** me"-vissen. 

De realiteit van het kweken van vissen is dat hoe meer je kweekt, hoe meer bijzondere exemplaren je ontdekt. Het is een kwestie van aantallen. 

De spectaculaire en de meest obscure exemplaren zijn echter heel zeldzaam. En omdat er zo weinig jongen uitkomen, zijn ze in mijn wereld nog zeldzamer. 

Grootte moet een overweging zijn, aangezien ze bepaalde benchmarks moeten halen, maar als hobbyist en niet als commerciële fokker kan ik de kleintjes een goede oude kans geven. Soms halen ze in, vaak niet!

Zijn er bepaalde oudervissen die een grotere kans hebben om de speciale nakomelingen te produceren waar u naar op zoek bent? 

Traditioneel selecteren viskwekerijen hun ouders en voeren ze een gecontroleerde paaitijd uit, waarbij ze de eieren van de geselecteerde vrouwtjes en het hom van de geselecteerde mannetjes strippen. 

Vanwege ruimtegebrek moet ik het iets anders aanpakken. 

De laatste 5 jaar heb ik mijn collectie broedvissen geselecteerd en verfijnd, tot het punt dat ik ze graag op natuurlijke wijze in hun vijver laat paaien. Als gevolg hiervan is elke jaarklasse compleet anders en krijg ik een prachtige verscheidenheid aan schubbenpatronen, lichaamsstijlen en kleuren. Het is juist de onvoorspelbaarheid die de paaitijd zo spannend voor mij maakt.

Het is wel frustrerend, omdat het puur ruimtegebrek is, wat betekent dat ik het op deze manier moet doen. In het begin filmde ik zelfs de vissen die paaiden en somde ik de beelden in slow motion op, zodat ik kon proberen te identificeren welke kenmerken afkomstig waren van specifieke oudervissen. Het is zeker niet zo precies of klinisch als de methoden die worden gebruikt in commerciële viskwekerijen, maar het lijkt voor mij te werken. 

“Niet alles in het leven wordt alleen maar gemotiveerd door financieel gewin. Ik probeerde niet Rockefeller te worden, ik wilde gewoon wat mooie vissen in het bos kweken.”  

Oké, dus de vissen paaien semi-natuurlijk. Hoeveel eieren broed je uit en hoeveel vissen levert dat doorgaans per jaar op? 

Over het algemeen streef ik ernaar om ongeveer 4000 eieren uit te broeden. Ik weet dat ik dit aantal jongen succesvol kan huisvesten en grootbrengen tot het punt waarop ik ze kan sorteren. Ik zal ze sorteren zodra er schubbenpatronen zichtbaar worden. Als de ruimte beperkt is, is tijd van essentieel belang!

Na de eerste beoordeling zullen de aantallen aanzienlijk afnemen, omdat ik van plan ben om slechts 200 vissen te houden, zodat ze de rest van het seizoen kunnen groeien.

U gaf aan dat de ruimte beperkt is en dat dit in sommige gevallen bepaalt wat mogelijk is. Heeft u ambities om het project uit te breiden en zou u ooit de markt voor het aanvullen van voorraden betreden?

De ruimte heeft invloed op alles wat ik momenteel doe, op het aantal eieren dat ik uitbroed, het aantal jongen dat ik kan houden, het aantal vissen dat ik tot de eerste gradatie kan brengen en zelfs op de groeisnelheid die fysiek haalbaar is in de hoeveelheid water die ik tot mijn beschikking heb. 

Ik heb het geluk dat ik een paar kleine privévijvers heb, maar ik ben altijd op zoek naar een geschikte plek om te huren of te kopen. 

Ik ben niet op zoek naar een gigantische landbouwlocatie om duizenden grote vissen te produceren en een markt te betreden waar al veel concurrentie is. Ik zou wel graag een ruimte hebben waar ik iets kan uitbreiden, mijn bedrijf kan formaliseren en elk jaar een handvol geweldige karpers kan verkopen.

Ik dacht dat ik eind vorig jaar de perfecte site had gevonden. Een site van enorm historisch belang en een werkelijk magische plek, maar helaas kon ik het om een paar redenen niet over de streep trekken. 

Was dat de locatie van Donald Leney's Surrey Trout Farm? 

Dat was het inderdaad. Ik kon het niet geloven toen een vriend van mij vertelde dat het te koop stond. Het is wel zo handig dat de site maar 25 minuten van mijn huis is, dus ik heb meteen de makelaar gebeld die de verkoop regelde en ben er meteen heen gegaan.

Het is een werkelijk bijzondere plek, verscholen in een bosrijk heuvellandschap, met een zacht kabbelend zoet water dat door een aantal vijvers stroomt waar ooit enkele van de meest geliefde karpers zaten die dit land ooit heeft gezien. 

Ik bracht de daaropvolgende dagen veel tijd door op de boerderij om een plan te formuleren dat zinvol was. Het was meteen duidelijk hoe klein de site was. Ideaal voor mijn bescheiden project misschien, maar zeker niet groot genoeg om commerciële productie in de moderne wereld mogelijk te maken. 

Mijn zakelijk brein wist dat het commercieel gezien geen geschikte locatie was, maar ik voelde er wel liefde voor en ik vond dat het de moeite waard was om het te redden, te restaureren en opnieuw te gebruiken als opfokfaciliteit.

Hoe dan ook, om een lang verhaal kort te maken: na langdurige gesprekken met de makelaar en een aantal afgewezen aanbiedingen, moest ik afscheid nemen van die droom. 

Ik was destijds behoorlijk open over mijn plannen en uploadde een paar video's op mijn Instagram om het hengelsportpubliek te laten weten wat mijn hoop en bedoelingen waren. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, de steunbetuigingen die ik heb ontvangen waren ongelooflijk en hebben me alle motivatie gegeven die ik nodig heb om mijn zoektocht voort te zetten. 

Ik kreeg ook berichten van verschillende viskwekers, die de ongeschiktheid van de site benadrukten (en bevestigden) en in één geval waarschuwden ze me dat ik op het punt stond om "financiële zelfmoord" te plegen. Ze bedoelden het zo aardig mogelijk, maar ik denk dat het belangrijk is om te onthouden dat niet alles in het leven alleen maar gemotiveerd wordt door financieel gewin. Ik probeerde niet Rockefeller te worden, ik wilde gewoon wat mooie vissen in het bos kweken.  

Je hebt verwezen naar Donald Leney en de ongelooflijke karpers die hij over het land heeft verspreid. Denk je dat de karpers die nu worden gekweekt er over vijftig jaar nog steeds zijn?

Ik vind het een romantisch idee dat onze kleinkinderen nog steeds op karpers kunnen vissen, net als de karpers die we nu uitzetten. Maar ik denk niet dat dat realistisch is in de moderne wereld.

Hoe kunnen we een schepsel elke dag van zijn leven onophoudelijk achtervolgen en verwachten dat het werkelijk goed met hem gaat? 

Maar ik denk dat het afhangt van wat je als "bloeiend" beschouwt - Is het dat een karper vijftig jaar oud werd, of is het dat hij zestig pond woog, want ik denk dat je het een of het ander kunt hebben, maar ik ben er niet van overtuigd dat je beide kunt hebben. Alleen de tijd zal het leren! 

Ook als visser ben ik soms in conflict. Ik zeg niet dat wat wij als vissers doen goed of fout is, maar het is gewoon belangrijk om te erkennen dat het landschap is veranderd en dat dit vrijwel zeker invloed zal hebben op de levensverwachting van onze prooi. 

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om met ons te chatten, maat. Als mensen wat van je vissen willen bekijken, waar kunnen ze je dan vinden? 

Maak je geen zorgen man, ik voel me gevleid dat mensen interesse hebben in wat ik probeer te doen. 

Ik ben het meest actief op Instagram @CarpCollection. De paaitijd staat voor de deur, dus er zal veel content zijn en er zijn veel mooie karpers om naar te kijken. 

Tot snel!